نقش زنان در حادثه کربلا
زنان در ماجرای کربلا نقش مثبت و مهمی داشتند که در اینجا به آن پرداخته می شود.
حضور و نقش زنان در حادثه کربلا، از این منظر، شایسته بررسى و تحلیل است که عاشورا نمایشى عینى از آموزه هاى اسلامى در دشوارترین شرایط است و در ضمن آن مى توان از توانمندى، نقش و ابعاد وجودى زن آگاه شد.
موضوع زنان و عاشورا، در نیم قرن اخیر، از زمانى که «زن» در دنیاى مدرن، مطرح و به حقوق و نقش او توجّه گردید، مورد اهتمام اندیشمندان شیعى قرار گرفته است. این اندیشمندان، به معرّفى زنان برجسته دینى و احیاى نام آنها پرداختند تا با نشان دادن الگوى دینى، از جذب زنان مسلمان به فضاى مبتذل غربى جلوگیرى کنند. شاید بتوان گفت استاد شهید مرتضى مطهّرى، نخستین اندیشمند شیعى است که به طور جدّى به نقش زنان در حادثه عاشورا پرداخته است. وى در کتاب حماسه حسینى، نهضت عاشورا را نهضتى مذکّر ـ مؤنّث (مردانه ـ زنانه) مى داند و مى گوید:
تاریخ کربلا، یک تاریخ و حادثه مذکّر ـ مؤنّث است. حادثه اى است که مرد و زن، هر دو، در آن نقش دارند ؛ ولى مرد، در مدار خودش و زن، در مدار خودش. معجزه اسلام اینهاست. مى خواهد دنیاى امروز بپذیرد، مى خواهد... نپذیرد ؛ آینده خواهد پذیرفت. ابا عبد اللّه(ع) اهل بیت خودش را حرکت مى دهد براى این که در این تاریخ عظیم، رسالتى را انجام دهند ؛ براى این که نقش مستقیمى در ساختن این تاریخ عظیم داشته باشند با قافله سالارى زینب علیهاالسلام، بدون آن که از مدار خودشان خارج بشوند.
پس از این سخنان، باب نگارش در باره این موضوع در میان نویسندگان شیعى گشوده مى شود و کتاب ها و مقالات بسیارى در این موضوع به چاپ مى رسند.