مسجد جامع امام حسین(ع) شهر اندیشه

خروج سفیانی از علائم حتمی ظهور

در روایات اسلامی هر گاه صحبت از ظهور حضرت مهدی علیه السلام می شود به نشانه هایی اشاره شده که از مقدمات ظهور است و قبل از ظهور اتفاق می افتد و با یک دسته بندی کلی از روایات به این نتیجه می رسیم که علائم ظهور دو دسته هستند.

علائم حتمی و علائم غیر حتمی

علائم غیر حتمی که تعداد زیادی هستند و تنها در صورت تحقق شرایط و زمینه های آنها واقع می شوند، اما علائم حتمی پنج تا هستند که بدون شک اتفاق خواهند افتاد و  نزدیک به ظهور رخ می دهد و هنوز به طور قطع نمی توان گفت حتی یکی از آنها به وقوع پیوسته است.

علائم حتمی ظهور عبارتند از:

خسف بیداء: خسف به معنای فرو رفتن، سپاه سفیانی در منطقه بیداء بین مکه و مدینه گرفتار عذاب الهی شده و زمین، آن ها را در خود فرو می برد.
خروج یمانی: مردی از یمن، پرچمدار حق و هدایت، که اندکی پیش از ظهور قیام می کند.
صیحه آسمانی: در شب قدر، همه مردم ندایی را از بین زمین و آسمان می شنوند که آن ها را به پیروی از حضرت مهدی علیه السلام فرا می خواند.
قتل نفس زکیه: "نفس زکیه" به معنای انسان پاک و بی گناه است، پانزده روز قبل از ظهور جوانی بی گناه در مسجدالحرام بین رکن و مقام کشته می شود.
خروج سفیانی: سفیانی، مردی از نسل ابوسفیان است که اندکی پیش از ظهور قیام می کند، او از عناصر فاسدی است که با تظاهر به دینداری گروه بسیاری را فریب می دهد و در بخشی از کشور های اسلامی کشتار فراوان می کند.

اسم و نسب سفیانی

دانشمندان اسلامی اتفاق نظر دارند که نام گذاری او به " سفیانی " به خاطر نسبت او با ابوسفیان است، همچنان که به او فرزند زن جگر خوار نیز گفته می شود که اشاره به جد مادری او، هند، زن ابو سفیان دارد که در جنگ اُحُد، پس از شهادت حمزه سید الشهداء، تلاش کرد که جگر حضرت حمزه سید الشهداء را به دندان بکشد .
از امیر المومنین علی(علیه السلام ) نقل شده که فرمود: " فرزند جگر خوار از وادی یابس (بیابان خشک) خروج کند. او مردی است میان قامت، بد قیافه، دارای سری بزرگ، با صورتی آبله گون، وقتی او را ببینی پنداری که یک چشم دارد، نامش عثمان و پدرش عنبسه و از فرزندان ابوسفیان است . او وارد سرزمینی آرام با آب گوارا شود و بر منبر آن قرار گیرد." ( بحار الانوار ج 52 ص 205)

کینه سفیانی نسبت به اهل بیت علیهم السلام

کینه توزی، از بارزترین ویژگیهای سفیانی است که روایات مربوط به او از آن یاد می کند بلکه از روایات چنین برمی آید که نقش سیاسی او ایجاد فتنه مذهبی در میان مسلمانان و تحریک تسنن علیه شیعیان تحت شعار یاری اهل سنت است. در حالیکه وی هوادار زمامداران کفر پیشه غربی و یهودیان و مزدور آنهاست.
 از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود: ما و اولاد ابوسفیان دو خاندان هستیم که بخاطر خدا با یکدیگر دشمنی داریم. ما گفتیم خداوند راست گفت و آنها گفتند خداوند دروغ گفت، ابوسفیان به جنگ پیامبر برخاست و معاویه فرزند ابوسفیان به جنگ علی بن ابی طالب رفت و یزید پسر معاویه به نبرد با حسین بن علی علیه السلام پرداخت و سفیانی به مصاف حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه برمی خیزد. (بحار الانوار ج 52  ص190)
همچنین از امام باقر علیه السلام نقل شده است که فرمود: گویا من سفیانی (یا رفیق او) را می بینم که در زمین های سرسبز شما در کوفه اقامت گزیده و منادی او ندا می دهد، هر کس سر یک تن از شیعیان علی را بیاورد هزار درهم پاداش اوست، در این هنگام همسایه بر همسایه حمله برده و می گوید این شخص از شیعیان است، گردن او را می زند و هزار درهم جایزه می گیرد، آگاه باشید که در آن روز، فرمانروائی شما به دست حرامزادگان خواهد افتاد.

تلاش سفیانی برای مذهبی جلوه دادن جنبش خود

با توجه به گسترش آئین اسلام و عظمت یافتن آن تا ظهور حضرت مهدی علیه السلام و با توجه به اینکه جنبش سفیانی در حقیقت یک طرح غربی – یهودی برای مواجهه با آیین اسلام است، تلاش سفیانی برای مذهبی جلوه دادن جنبش خود امری طبیعی است. او خود را به ظاهر متدین نشان می دهد،تا با تظاهر به نماز و دیانت، مسلمانان را فریب دهد.

مراحل گوناگون جنبش سفیانی

شرایط و اوضاع ترسیم شده در روایات، جنبش سفیانی را بسیار خشن و سریع توصیف می کند یا به تعبیر سیاسی امروز جنبشی دراماتیک و خونین می باشد زیرا اوضاع جهانی و کشمکش بین ابرقدرتها به اندازه ای وخیم می شود که منجر به نبرد می گردد. از همین رو غربی ها در صدد انتخاب زمامداری مقتدر بر می آیند تا بتواند مناطق اطراف اسرائیل را برای سلطه این کشور، تحت فرمان درآورد و بتواند نقش مؤثری در دفاع از اسرائیل و غرب برعهده گیرد به همین جهت دست سفیانی را در یاری رساندن به حکومت ضعیف حجاز و برای درهم شکستن جنبش اساسی و نوینی که نهضت امام مهدی (علیه السلام) در مکه مکرمه بشمار آید باز می گذارند. از امام صادق (علیه السلام) روایت شده است که فرمود: سفیانی از نشانه های حتمی ظهور است و خروج او از آغاز تا انجام پانزده ماه بطول می انجامد، وی شش ماه کارزار می کند، همین که بر پنج شهر دست یافت نه ماه فرمانروائی می کند بی آنکه روزی برآن افزوده شود. (بحار الانوار ج 52 ص 248) بنابراین مدت حکومت او نُه ماه است و از ابتدای خروج تا کشته شدن او پانزده ماه طول می کشد.
آن چه به طور کل از روایات بر می آید، سفیانی ابتدا بر منطقه شام حاکم می شود و رقیبان را از میان بر می دارد. سپس در راه عراق، درگیر جنگی در شمال سوریه می شود که در آن نبرد صد هزار نفر از ستمگران کشته می شوند. بعد از آن سفیانی حمله خود به عراق را آغاز می کند و در کوفه و اطراف آن، دست به کشتار و غارت شیعیان می زند. او زمانی که با خبر می شود حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه در مدینه است برای مقابله با ایشان، سپاهی به مدینه می فرستد. هم زمان حضرت از مدینه به سوی مکه رهسپار می شود. لشکر سفیانی که حضرت را در مدینه نمی یابد دست به غارت شهر می زند و سپس به سوی مکه حرکت می کند که در میان راه در سرزمین بیداء در زمین فرو رفته و نابود می شوند.

پس از واقعه فرو رفتن قوای سفیانی، حضرت با سپاهی بیش از ده هزار نفر، برای آزادی مدینه راهی آن شهر شده و با دشمنان خود در گیر می شود. و خداوند حجاز را به دست حضرت آزاد می سازد و عناصر باقیمانده حکومت حجاز سقوط کرده و بقایای نیروهای سفیانی شکست می خورند. با قرار گرفتن سرزمین حجاز تحت فرمانروایی امام مهدی علیه السلام، قلمرو حکومت آن بزرگوار کشورهای یمن، حجاز، ایران و عراق را در بر می گیرد و نهضت مقدس حضرت در مدت چهارده ماه کامل می گردد، در شش ماه اول، امام حوادث را به طور مخفیانه توسط یاران خود رهبری می کنند و در هشت ماه بعدی در مکه ظهور و از آنجا رهسپار مدینه و آنگاه راهی عراق شده و سر انجام وارد قدس می گردند. سپس جهان اسلام را یکپارچه تحت فرمان و اطاعت خود در می آورد.

خلاصه سخن

یکی از نشانه های حتمی ظهور خروج سفیانی است که وی مردی از نسل ابوسفیان است که اندکی پیش از ظهور قیام می کند، او از عناصر فاسدی است که با تظاهر به دین داری گروه بسیاری را فریب می دهد و در بخشی از کشور های اسلامی کشتار فراوان می کند.

منابع:
نشانه های قیام حضرت مهدی(سید حسن زمانی)
عصر ظهور( علی کورانی، مترجم مهدی حقی)
نگین آفرینش ( مرکز تخصصی مهدویت)