![](635717979505889514.jpg")
يكشنبه, ۱ تیر ۱۳۹۳، ۰۹:۰۳ ق.ظ
شیعیان چگونه شناخته می شوند؟
شیعه هاى ما شناخته نمى شوند جز به نشانه تواضع و خشوع و امانتدارى و کثرت یاد خدا و روزه و نماز و نیکى کردن به پدر و مادر...
«شیعه نیوز»: از محمد بن مسلم، از امام باقر (علیه السلام)، فرمود:
هر مذهبى شما را با خود نکشاند، به خدا شیعه ما نیست جز کسى که اطاعت خدا عز و جل کند.
رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در سخنرانى حجة الوداعش فرمود:
آیا مردم، به خدا هیچ چیزى نیست که شما را به بهشت نزدیک و از دوزخ دور کند جز آنکه به شما فرمان دادم بدان، و هیچ چیزى نیست که شما را به دوزخ نزدیک و از بهشت دور کند جز آنکه شما را از آن نهى کردم، هلا روح الامین در دلم افکند که هیچ دم زنى نمیرد تا روزى خود را کاملا بگیرد، از خدا بپرهیزید و در جستن روزى آرامى کنید و اگر روزى یکى از شما دیرتر رسد او را وادار نسازد که از راه نامشروعش بجوید، زیرا آنچه نزد خدا است جز به طاعت او دریافت نشود.
هر مذهبى شما را با خود نکشاند، به خدا شیعه ما نیست جز کسى که اطاعت خدا عز و جل کند.
رسول خدا (صلی الله علیه وآله) در سخنرانى حجة الوداعش فرمود:
آیا مردم، به خدا هیچ چیزى نیست که شما را به بهشت نزدیک و از دوزخ دور کند جز آنکه به شما فرمان دادم بدان، و هیچ چیزى نیست که شما را به دوزخ نزدیک و از بهشت دور کند جز آنکه شما را از آن نهى کردم، هلا روح الامین در دلم افکند که هیچ دم زنى نمیرد تا روزى خود را کاملا بگیرد، از خدا بپرهیزید و در جستن روزى آرامى کنید و اگر روزى یکى از شما دیرتر رسد او را وادار نسازد که از راه نامشروعش بجوید، زیرا آنچه نزد خدا است جز به طاعت او دریافت نشود.
جابر، از قول امام باقر (علیه السلام) گوید: به من فرمود:
اى جابر، آیا کسى که خود را به شیعه بندد همینش بس باشد که دوستى ما خاندان را دارد، به خدا شیعه ما نباشد جز کسى که از خدا پرهیزد و او را فرمان برد، شیعه هاى ما شناخته نمى شوند جز به نشانه تواضع و خشوع و امانتدارى و کثرت یاد خدا و روزه و نماز و نیکى کردن به پدر و مادر و وارسى حال همسایگان از درویشان و مستمندان و بدهکاران و یتیمان و راستگوئى و خواندن قرآن و نگه داشتن زبان از مردم جز به ذکر خیر و آنها امین عشائر خودند در هر چیز.
جابر گوید: من گفتم: یا ابن رسول الله، امروزه ما کسى را بدینسان نشناسیم،
فرمود: اى جابر، مبادا روشهاى مردم تو را به این عقیده کشند که براى مرد همین بس باشد که گوید: من على را دوست دارم و پیرو اویم و سپس با این گفته زبانى فعال نباشد، اگر گوید:
من رسول خدا (صلی الله علیه وآله) را دوست دارم و رسول خدا (صلی الله علیه وآله) بهتر از على (علیه السلام) است و سپس پیروى از شیوه او نکند و به روش او کار نکند دوستى او براى وى سودى ندهد، از خدا بپرهیز و براى خدا کار کنید، به راستى میان خدا و کسى خویشى نیست، دوست ترین بنده ها نزد خدا عز و جل و ارجمندترین شان نزد او با تقواتر و مطیعتر آنها است نسبت به او، اى جابر، به خدا نتوان نزدیک شد به خداوند تبارک و تعالى جز به اطاعت، با ما برات آزادى از دوزخ نیست و احدى را بر خدا حجتى نیست، هر که مطیع خدا است، دوست ما است و هر که نافرمان خدا است دشمن ما است، نتوان به ولایت ما رسید جز با عمل و ورع.
از هشام بن حکم، از امام صادق (علیه السلام)، فرمود:
چون روز قیامت شود، یک دسته مردم برخیزند و پشت در بهشت در آیند و آن را بکوبند، به آنها گویند: شما کیانید؟ گویند:
ما اهل صبریم، گویند: بر چه صبر کردید؟ گویند: بر طاعت خدا و از نافرمانى خدا، پس خدا عز و جل گوید: راست گویند، آنان را به بهشت برید و این است معنى قول خدا عز و جل (۱۰ سوره زمر):
«همانا پرداخت شود به صابران مزدشان بى حساب».
أمیر المؤمنین (علیه السلام) بارها مى فرمود:
با وجود تقوى کمبود عمل نیست، چگونه عمل پذیرفته کم است.
أصول الکافی / ترجمه کمرهاى، ج۴، ص230.
منبع: افکار نیوز
