مسجد جامع امام حسین(ع) شهر اندیشه

دوزخیان از بوی بدن این افراد در عذابند!

بدهکاری و زیر قرض و دین دیگران بودن، بی شک یکی از مذموم ترین اعمال در دین مبین اسلام می باشد و در صورت امکان نباید انسان مومن زیر قرضِ بی جا و بدتر از آن دریافت قرض و بی اعتنایی به باز پس دادن آن برود ، چرا که برای او ذلت است.

حضرت محمد (ص) درباره ی بدهکارانی که به پس دادن قرض خود نمی اندیشند، می فرمایند: چهار گروه هستند که دوزخیان از بوی بدشان همواره در آزارند و آب گرم می آشامند و فریادشان به گفتن واویلا و واثبورا بلند است که یکی از آن چهار گروه کسی است که مرده است و حق الناس (وام و قرض) از مردم بر عهده اش بوده و آن را پرداخت نکرده است (لئالی الاخبار، ج3: 197)، و همچنین این بزرگوار فرموده اند: لاوجَعَ الا وجَعُ العین وَ لاهَمّ الا هَمّ الدین؛ هیچ دردی به درد و عذاب چشم نمی رسد، و هیچ غصه ای به غصه ی بدهکاری نمی رسد، و در پی آن پیامبر (ص) بدهکاری را ریسمان و طناب خداوند متعال در زمین معرفی نمودند که اگر خداوند بخواهد بنده ای را ذلیل نماید، آن را به گردن او می اندازد. (فروع کافی، ج5: 110(

بی شک بدهکاری و مدیون بودن به انسان ها، از مواردی می باشد که خداوند به آسانی از رسیدگی به آن نمی گذرد، چرا که مربوط به حق الناس می گردد و از این رو امام باقر (ع) فرموده اند: اول قطرةٍ مِن دَم الشَهید کَفارةٌ لذُنوبِه اِلا الدَین فَانّ کَفارة قَضاوه؛ نخستین قطره ی خونی که از شهید ریخته می شود، کفاره گناهانش می گردد، مگر بدهی او که، کفاره اش ادای آن است (من لاحضره الفقیه، ج2: 60)، و همچنین از ائمه اطهار (ع) نقل شده است که فرموده اند: روز قیامت بدهکار در حال وحشت از غم و غصه شکایت می کند. پس او را می آورند و اگر اعمال نیکو داشته باشد، آن ها را برای طلبکارش منظور می کنند و اگر اعمال نیک نداشته باشد، گناهان و زشتکاری های طلبکار را برای فرد بدهکار حساب می کنند. (علل الشرایع: 178؛ آمال الواعظین، ج 3: 241- 242(