این دکترین مصرف که با اشباع بازار و توسط برندهای مختلف، ابعاد گسترده خود را به رخ میکشد، جامعه ایرانی را متأثّر از خود قرار داده است.
امروزه، استفاده از ابزار ارتباطی هوشمند، به جزیی جدا نشدنی از زندگی انسانها بدل شده است. استفاده از این ابزار، به ویژه تلفنهای هوشمند در سالهای گذشته، به حدّی فراگیر شده است که دامنه استفاده از آن، از کودکان خردسال شروع و تا مسئولان کشوری امتداد پیدا میکند. فراگیری تلفنهای هوشمند را میتوان در احساس نیاز کاذب جستوجو کرد. بر اساس تفکّر مصرفگرایی در غرب، پاسخ نیاز، منجر به احساس به نیاز میشود.
این دکترین مصرف که با اشباع بازار و توسط برندهای مختلف، ابعاد گسترده خود را به رخ میکشد، جامعه ایرانی را متأثّر از خود قرار داده است.
مصرفگرایی یا Consumerism کلمهای است که در دوران مختلف، دچار تغییراتی در معنا شده و اوّلین بار در سال 1944م. و بعد از پایان جنگ جهانی دوم و باز شدن بازارهای اروپای ویرانه به معنی «حفاظت از منافع مصرفکننده»، به کار میرفته است؛ امّا این مفهوم در زمان جنگ سرد با روی کار آمدن اقتصاددانهای نسل جدید در سال 1960م. با معنی جدید «تشویق مصرف، به عنوان یک سیاست اقتصادی» تبدیل شد.